Zakopana i zmięszana czyli upojona Klaudia na posterunku swojego życia.

Boje się teraz. Wszystkiego. Niby wolna, a jednak zamknięta w umyśle. Szukam lecz znaleźć nie mogę. Biegnę i rozglądam się Nie widzę nic. oprócz jednej małej butelki. Otwieram ją a tam płyn. Jego zapach mnie otumania. I truje. Nagle odlatuje. Gdzie podążać mam? W którą stronę iść? nie mam sił! Upadam .... dni mijają ... tygodnie a ja upojona, nie wiedząca nic.